Alle Jobporters werken thuis door de corona-crisis. Ook ik doe al wekenlang vanaf mijn zolderkamer een paar dagen per week de marketing en communicatie van Jobport. Afgezien van face to face contact wijkt het niet erg af van anders. We deden vrijwel alles eigenlijk al digitaal. Toch kom ik tot verrassende ontdekkingen.
Deze keer geen blog over uitwisseling van matchingsgegevens, AVG of de treasure hunt roadshow. Maar over hoe het thuiswerken de Jobporters vergaat. Stiekem vind ik dit leuk. Omdat het eens wat anders is. En omdat ik een belrondje kan doen onder collega’s. Een welkome afwisseling van mijn laptopscherm, werk-chat en mailbox. Voor ik bel, bekijk ik hoe ons bedrijf in elkaar zit. Dat heb ik eigenlijk nog nooit gedaan. Ik kijk naar het lijstje waarop ik mijn collega’s heb gereduceerd tot cijfers. Iets minder dan de helft heeft een gezin met jonge kinderen, een derde is alleenstaand en het andere deel heeft een partner, geen kinderen. De gemiddelde leeftijd is 34. De meesten zijn developers. De rest houdt zich bezig met productontwikkeling, support, design, sales of marketing & communicatie. We hebben van alles wat.
Mensen vertellen meer via de chat
Als ik mijn collega’s bel, krijg ik de antwoorden die ik als tips lees in de krant. We doen het eigenlijk best goed. Vrijwel iedereen heeft netjes vaste werktijden, een aparte werkplek en houdt regelmatig online meetings met collega’s. De ergonomietips die HR dagenlang op ons afvuurde in de eerste weken zijn keurig opgevolgd. We zijn een extreem gestructureerd groepje mensen, maar dat wist ik al. Een bijzonder geval is Pommelien. Ze was nog maar krap twee weken in dienst toen we noodgedwongen gingen thuiswerken. Aan de telefoon vertelt ze eerlijk dat ze de eerste week dacht “hoe moet dit nou?”. Maar na enkele online sessies en geduldige uitleg van onder andere Jill ging het de tweede week opvallend goed. Dit bedrijf is digitaal zo doorgewinterd dat het meeste nu gesmeerd loopt. Ze voegt nog iets belangrijks toe. Zij is degene die de online pubquiz en andere informele meetings organiseert waardoor we elkaar ook in ontspannen setting even digitaal zien en spreken. “Ik heb iedereen ook best goed leren kennen ondanks het thuiswerken. Want mensen vertellen meer via de chat.”
Opvallend menselijk en reflecterend
Dat laatste was mij ook opgevallen. Door verhalen over structuur, schema’s en werkplekken in huis sijpelt informatie. Vaak persoonlijk. Over hoe dat huis van die collega eruit ziet. Over behoefte aan regelmaat en waarom. Soms, of eigenlijk heel vaak, komt die informatie ook spontaan. Over signalen aflezen van gezichten, over weekenden uit gewoonte volproppen en de ontdekking van kleine dingen nu dat volproppen niet kan. Of het extra eenzaam is om nu alleenstaand te zijn en hoe je met het hele gezin ongestoord thuiswerkt. Dat samen lunchen met het gezin een opvallend leuk moment is op de dag, of even naar beneden gaan voor koffie of thee. Het levert een schat aan informatie op die ik anders niet had. Ik besef dat Jobport naast erg digitaal, ook erg menselijk is.
Corona is zoiets als afwassen
Het doet me denken aan die ene keer dat ik een oud-collega een week lang een lift gaf omdat hij even zelf niet kon rijden. De laatste keer dat ik hem bij zijn huis afzette, zei hij: “Dit was leuk, net als afwassen“. Toen ik hem vragend aankeek, legde hij lachend uit: “Als je auto rijdt, let je op de weg en zie je je gesprekspartner niet. Dan vertel je de leukste dingen. Ook omdat je je concentreert én praat. Net als bij afwassen.” Ik snapte wat hij bedoelde. In een week tijd had ik hem beter leren kennen als mens. Een erg leuk mens. Corona is ook zoiets als afwassen. We werken geconcentreerd thuis. We bellen en chatten. We praten, maar zien elkaar niet. En dan vertel je de leukste dingen. Uiteraard hoop ik dat we straks weer op kantoor zitten. Uiteraard hoop ik dat iedereen straks weer aan de slag kan. Maar de leuke en verrassende dingen die ik heb gehoord omdat we noodgedwongen thuis zitten, heb ik in mijn pocket. En die blijven daar zitten.
Esther de Putter